چم به معنای رود

جونیور در عین حال که سعی می‌کرد فراموش نکند، تمام تلاشش را می‌کرد تا خیلی هم به این فکر نکند که چه چیزی باعث شد از دایره‌ی تنگ و امنش بپرد بیرون، توی آغوشِ تهران. تهرانی که به رغمِ «تاب تاب عباسی‌ای» که برایش خوانده بود، وقتی جونیور از روی تاپ پرید، جاخالی داده بود.

به رغمِ مخالفت خانواده و اطرافیان، جونیور موفق شد شغلی در تهران دست و پا کند و از دست مرغ‌ها، پنگوئن‌ها و بقیه‌ی حیوانات فرار کند.

هرروز با صدای ناله‌هایش، آقای جونیور را دیوانه می‌کرد. آقای جونیور با عصبانیت و کلافگی، کارش را نصفه‌نیمه ول می‌کرد و می‌رفت بالاسرشان و می‌دید یک گوشه نشسته که تخم بگذارد و بقیه به پر و پایش می‌پیچند و آرامشی که قبل از تخم‌گذاشتن نیاز دارد را به هم می‌زدند و این بدبخت هم فقط ناله می‌کند.
شده بود کتک‌خورِ مرغ‌ها.