چم به معنای رود

حتما میرم گوش میکنم کاراشونو^_^مچکرم

من خیلی این بندو دوست دارم :) وقتی آهنگ I'm so sorry رو شنیدم طرفدارشون شدم. از این ادمایی نیستم که آهنگای مختلف گوش کنم معمولا یه پلی لیشت رو تا مدت ها گوش میدم برا همین نگشتم که خواننده یا بند دیگه ای مثلشون پیدا کنم:(

وایی مرسی از توضیح! منم همینطوری که گوشش می‌دادم حس می‌کردم راجع به یه جور سقوط داره حرف می‌زنه ولی اورشلیم و سنت پیتر و ایناش نمی‌فهمیدم چیه اون وسط :)) برم از اول گوشش بدم، مرسی مرسی :)

نه اون رو نشنیدم. دانلود می‌کنم :)

شاید یه دلیل شگفت‌زدگی من این بود که قبل از آلبوم everyday life به جز چند تا آهنگ از کلدپلی چیزی گوش نداده بودم. جالبم هست که بعد از اینکه اون همه از اون آلبوم حرف زدم، خودمم اینطوری نبود که هی بشینم همه‌ی آهنگاشو گوش بدم. چندتاشون رو بیشتر دوست دارم و بقیه معمولی‌ان.

Viva la Vida رو گوش دادم و دوسش دارم! ولی کاملا متوجه منظورش نمی‌شم! یه کاور هم تازگی پیدا کردم ازش یه دختره خونده خیلی قشنگه. اسمش Katie Herzig عه اگه خواستین گوش بدین. (البته ریتمش خیلی آرومه :)) )

من راک گوش دادنم فکر کنم با آناتما و اونسنس شروع شد :)

ولی در کل با «خیلی راک»ها زیاد میونه‌ی خوبی ندارم :))

+ نکته‌ی جالبی بود :دی

آره هستن این مدل مسائل، البته خب دیگه در این حد هم ساده نمی‌کنن :)) مثلا من یادمه تو یه سری درسا که با شتاب گرانش کار داشتیم معمولا همون ۹.۸۱ می‌ذاشتیمش :)

ولی قضیه اینه که اگه مثلا تو مهندسی بخوای در نظر بگیری، همیشه مجبوری یه سری ساده‌سازی‌ها بکنی وگرنه مسئله خیلی پیچیده میشه. منظورم از پیچیدگی هم فقط از نظر تئوریش و مثلا بزرگ شدن فرمولا نیست. ممکنه برای جواب گرفتن مجبور باشی بذاری یه کد ران بشه و اینجا زمان و هزینه چیزای این شکلی هم مهم میشه. حداقل توی مهندسی اینجوریه که مجبوریم یه شرط‌های ساده‌کننده بذاریم به هر حال. ولی خب از اون سمت هم باید مواظب باشیم این صرف‌نظر کردنا خیلی تو جواب نهایی خطا ایجاد نکنن. بنابراین در کل باید بگم جنبه‌ی عملی داره اتفاقا :))

این دیگه خیلی راک بود :))

من اهنگ dreamش رو بیشتر دوست داشتم :)

آه، fiction نمیدونم دقیقا از کجا وارد پلی لیستم شده ولی بسیار دوستش دارم. ضمن اینکه این آهنگ، آهنگ شبه. باید تو تاریکی و سرمای اتاق گوشش بدی.

من از راک و آلترنیتیو سیر نمیشم، فکر میکنم همونقدر که موزیک کلاسیک ترمیم کننده ی اعصاب و روح بخش بوده برای انسان ها از قرن های پیشین، راک هم موهبتی برای قرن ماست، همونقدر تلنگر زننده به این روح های منجمد، بی حس و کرختی که سرمایه داری ازمون ساخته.

یه پلی لیست دارم، آهنگاییه که خیلی عمیق حسشون می‌کنم و از این حرفا... یه سری خیلی عصبی شدم، بس که دلم می‌خواست بعضی از ترکاش رو حذف کنم مثلا، یا گیر کرده بودم که جای این آهنگ این‌جاست یا تو یه پلی‌لیست دیگه‌ام. در نتیجه زدم حذفش کردم =)

فکر کنم دوسه‌ماه پیش بود، دیدم جای خالیش خیلی احساس می‌شه، دوباره بازش کردم و از اول پرش کردم، منتها با قوانین جدید! اولا که این پلی‌لیست مستقل از بقیه‌ست، یعنی هییچ کاری ندارم فلان‌آهنگ تو فلان‌پلی‌لیست دیگه هم هست یا نه. بعدم این‌که اگه ترکی رو اضافه کردم، حق ندارم برش دارم. اینه که هر آهنگی رو بعد از چند بار که دیگه مطمئن شدم پایدار دوستش دارم، اضافه‌اش کنم.

و خب، با همه‌ی اینا، تا حالا نشده بود آهنگی رو قبل از لااقل سه‌چهاربار شنیدن اضافه‌اش کنم، معمولا طول می‌کشه بفهمم واقعا یه آهنگ چقدر دوست دارم.

مثلا آهنگ Bishops Knife Trick یه مدت مدیدی واقعا عمیقترین آهنگم بود، چند ماه. و خب، تقریبا یکی دو ماه بعد از این‌که برای بار اول شنیدمش، تازه فهمیدم که چقدر این آهنگ رو حس می‌کنم.

ولی این لامصصب، وسط کرس بودش، اون‌جا که داشت داد می‌زد YOU CAN'T TAKE THE PRESSURE! که یه لحظه ترسیدم و آهنگو پاز کردم (هرچند همیشه سعی می‌کنم وسط آهنگ قطعش نکنم که اون جریانش به هم نریزه)، بعد دیدم دست و پام یخ زده :| من خیلی وقته، شاید بیشتر از یه ساله که هیچ آهنگی دیگه حس خیلی خاصی برام نداره واقعا، فوقش می‌گم آها! این خیلی قشنگ به نظر می‌رسه، باید دوستش داشته باشم، پس دوستش دارم.

+این آلبومای قدیمی کلدپلی هم حقیقتا شاهکارن، چرا سرسری از چندتاشون گذشته بودم؟ باید واسه‌شون پست بذارم بعدا... چیزای عجیبین...

+فکر کنم تا یه مدت قراره فقط پست معرفی آهنگ قراره بذارم!

+ در مورد دفترچهه هم، خب چون معمولا آلبومی(کل یه آلبوم با هم) آهنگ گوش می‌دم، فکر کنم بهترین روش برای خوندن متناشون همین باشه. بوکلتاشون معمولا راحت پیدا می‌شه، سایتای خوب هم اصلا می‌ذارن روی خود آلبوم، ولی این یه کم سخت گیرم اومد. اکانت لینکدین می‌خواستش و اینا. بعد نمی‌دونم چرا دارم اینو تعریف می‌کنم الان!

آره چه پر سر و صداست ! D: